Rozdział 22

Dalej wszystko bardzo szybko się potoczyło, jednak nie za wiele z tego pamiętam. Przenosili mnie z jednej sali do drugiej kazali mi coś podpisać i wylądowałam na bloku operacyjnym.

Ktoś zaczął mną potrząsać.

-Pani Diano proszę się obudzić- Gdy otworzyłam oczy zobaczyłam lekarza.

-Co się stało?- Byłam nieźle zdezorientowana.

-Zadzwoni...- Przypomniało mi się całe zdarzenie

-Co z dzieckiem?!- Krzyknęłam

-Spokojnie z dzieckiem jest wszystko w porządku, przynajmniej jednym- Nie miałam pojęcia o co mu chodzi.

-Nie rozumiem

-Widzi pani była jednocześnie w ciąży prawidłowej i w ciąży pozamacicznej. Lekarz tego nie wykrył bo jak mówiłem była pani również w prawidłowej ciąży i nic na inną nie wskazywało. Jednak gdy zarodek urósł doprowadził do uszkodzenia jajowodu i z tond krwawienie. Na szczęści już jest w porządku.

-Dziękuję- odetchnęłam z ulgą, nie pogodziła bym się ze stratą dziecka. Znaczy niby straciłam dziecko ale z nim jeszcze nie byłam tak związana emocjonalnie.

-A czy jeszcze będę mogła mieć dzieci?- Musiałam się o to zapytać

-Niestety ten jajowód musieliśmy podwiązać, ale drugi jest całkowicie sprawny, mogą być małe problemy ale oczywiście może mieć pani dzieci, a i zapomniałem przed salą czeka pięciu mężczyzn i chyba dwie kobiety, niestety żaden z nich nie jest z panią spokrewniony i nie mogłem i wpuścić bez pani zgody

-Oczywiście niech wejdą- powiedziałam i opuściłam głowę na poduszkę

-Diana!- Jay wbiegł do sali i mnie pocałował.

-Cześć co się stało? Lekarz nie chciał nam nic powiedzieć- Zapytał się Max który po chwili podszedł i mnie przytulił.

-Co z dzieckiem?- Niemal nie słyszalnym głosem zapytał się Jay

-To skomplikowane, byłam jednocześnie w zwykłej ciąży i ciąży pozamacicznej i to właśnie ona spowodowała krwawienie, zoperowali mnie i z tą prawidłową ciążą wszystko jest wporządku.

-Dzięki Bogu- Odetchną z ulgą Jay

-A jak się czujesz?

-Na razie jestem na środkach przeciwbulowych, zapytaj się mnie jutro

-Ty nawet nie wiesz co Jay przeszedł wszedł do waszej sypialni i zobaczył łóżko całe we krwi

-Przepraszam ale wtedy jedyne o czym myślałam to o dziecku

-Ale ja ci kochanie nie mam niczego za złe- powiedział całując mnie- Wiesz jak długo tu będziesz?

-Nie, dzisiaj naprawdę nie miałam siły na takie pytania- Odpowiedziałam i zamknęłam oczy, słyszałam że ludzie coś do mnie mówią ale już nie rozumiałam co po prostu zasnęłam.

Rano obudziła mnie potworna suchość w ustach. Otworzyłam oczy i ujrzałam śpiącego na fotelu Jay’a. Nie chciałam go budzić więc ponownie próbowałam zasnąć, jednak nie bardzo mi to wychodziło

-Jay

-...

-Jay!- Obudził się, spojrzał się na mnie i się uśmiechną.

-Już nie śpisz- powiedział, następnie podszedł i mnie pocałował

-Chę mi się pić

-Lekarz mówił że tak może być- Chłopak sięgną po butelkę z wodą, odkręcił i mi podał. Dość szybko wypiłam całą jej zawartość.

-Kocham cię- powiedziałam patrząc mu w oczy

-Ja ciebie też- odpowiedział.

W szpitalu zostałam tydzień. Jay był przy mnie dwadzieścia cztery godziny na dobę. Z Tomem się pogodziłam. Po wyjściu ze szpitala byłam zmęczona, ale miałam nadzieję że będzie lepiej. Zajechaliśmy autem pod jakiś zupełnie inny dom.

-Gdzie jesteśmy?- Zapytałam

-Niespodzianka- Powiedział loczek i dał mi całusa. Powoli wyszłam z samochodu. Moim oczom ukazał się przepiękny nie za duży, nie za mały biały dom z wielkim ogrodem.

-To nasz nowy dom.- Powiedział i obją mnie ramieniem. Gdy weszliśmy do niego był tak samo zachwycający jak na zewnątrz. Kolory które dominowały to biel, czerń i czerwień. Wszystko wyglądało niesamowicie.

Myślę że całkiem nieźle wyszedł, no ale ocenę zostawiam wam.